Winkel

Staphorst is de hoofdstad van de volkskunst.
Nog steeds behoren de versieringen tot de kunst van het dagelijks leven. Overbekende
voorbeelden zijn o.a. de beschilderde melkrekken, levensbomen, het stipwerk en de
gehaakte jasbeschermers. Kenmerkend hierbij is de voorliefde voor de streekeigen
kleurencombinaties die men elders in ons land niet tegenkomt.
Dirk Kok is van onschatbare waarde voor het erfgoed van Staphorst. De originele wijze
van vastleggen van specifieke informatie geeft ons een bijzondere inkijk in een van de
kleurrijkste gemeenten van Nederland.

Staphorst was in de jaren tachtig een kleurrijke gemeenschap, waar nog volop streekdracht werd gedragen. Bij het werk op het erf of op het land, rond huis of in de tuin, op de fiets naar school en op zondag ter kerke.

Henk van der Leeden zag de charme van Staphorst en Rouveen. Hij wist het dagelijks leven langs de streek met zijn camera vast te leggen.

De foto’s die hij maakte in de jaren 1984-1991 zijn uniek. Ze tonen een wereld die nog maar pas achter ons ligt, maar die definitief voorbij is.

De Afscheiding van 1834 heeft op het dorpsleven van Staphorst en Rouveen veel invloed uitgeoefend. In beide dorpen werd naast de hervormde gemeente een afgescheiden gemeente gesticht. Ook voltrok zich – althans te Rouveen – een scheiding op het terrein van het onderwijs. In dit boek wordt uitvoerig beschreven hoe de breuk in beide dorpen zich heeft voltrokken en welke ontwikkelingen zich in beide afgescheiden gemeenten voordeden tot omstreeks 1870. Tevens wordt aangetoond dat de huidige Oud Gereformeerde Gemeente te Rouveen, – hoewel pas geïnstitueerd in 1930 – toch haar wortels heeft in de afscheidingsbeweging van 1834. Tenslotte wordt nagegaan wat er is voorafgegaan aan de stichting van de gereformeerde school te Rouveen in 1894.

Dit boek berust op een uitgebreid bronnenonderzoek. Behalve archivalia uit burgerlijke en kerkelijke archieven heeft de auteur ook authentieke stukken in particulier bezit kunnen raadplegen en in deze studie verwerken. Als voorbeeld kan genoemd worden het “protocollenboek” van de kruisgemeente te Rouveen.

De uitgave is op zorgvuldige wijze van illustraties voorzien.

Op 4 mei 2012 is het eerste exemplaar van het boek ‘Die nacht vergeet ik nooit meer’ uitgereikt aan Renske Geerts-Massier. Zij is een dochter van een van de slachtoffers en initiatiefneemster voor het onderzoek.
In de nacht van 30 op 31 augustus 1944 werden twintig inwoners van Staphorst gearresteerd, als vergelding voor een aanslag op de commandant van een nabijgelegen kamp. De Staphorsters werden afgevoerd naar Amersfoort en enkele dagen later op transport gesteld naar Neuengamme. Daar stierven zij allen, soms al na enkele weken, soms na maanden.

Dit boek vertelt het verhaal van de razzia en haar slachtoffers. Aan de hand van gesprekken met nabestaanden en op basis van archiefmateriaal worden de gebeurtenissen in de nacht van 30 op 31 augustus 1944 gereconstrueerd. Ook worden de omstandigheden beschreven waarin de Staphorsters in Amersfoort en Neuengamme moesten overleven. Van elk van de slachtoffers is daarnaast een levensverhaal opgenomen, dat rijk is voorzien van foto- en ander illustratiemateriaal. Zo wordt niet alleen de razzia in Staphorst opnieuw belicht, maar krijgen ook de slachtoffers van deze razzia een gezicht.

Het boek is 17 x 24 cm en telt 218 pagina’s.

Staphorst kent een rijke cultuur op het gebeid van de hofmakerij. Bij hofmakerij gaat het om de manier waarop jongens en meisjes met elkaar in contact komen, en hoe zo’n contact van lieverlede kan uitgroeien tot een verloving en een huwelijk. Door de eeuwen is dit proces verbonden geraakt met allerlei gebruiken en gewoontes.

In Ter ere van de trouw beschrijft auteur Dirk Kok een aantal tradities rondom de hofmakerij die typisch zijn voor Staphorst en die deels tot op de dag van vandaag voortleven

Ter ere van de trouw belicht een minder bekend, maar voor de betrokkenen zelf zeer belangrijk facet van de Staphorster volkscultuur. Tegelijk is het boek een liefdevol portret van een samenleving die, aan tradities verknocht, hoe langer hoe meer de invloed ondergaat van de moderne tijd.

Een prachtig kleurenfotoboek over Staphorst, gemaakt door Karine Versluis. Foto’s uit de periode 1973 – 2007. Mede gebruik gemaakt van foto’s uit het archief van de heer Dick Versluis.

Burgervader in Staphorst is een biografie van Frederik Allard Ebbinge Wubben (1791-1874) en een geschiedenis van Staphorst in de negentiende eeuw. Ebbinge Wubben en Staphorst worden geplaatst tegen de achtergrond van bredere provinciale ne nationale ontwikkelingen. Als dorpsbestuurder en notaris was de veelzijdige Ebbinge Wubben nauw verbonden met Staphorst. Als historicus, Statenlid en regionale steunpilaar van de liberale staatsman Thorbecke oversteeg hij de grenzen van dorp en gemeente. Dit boek beschrijft de interessante geschiedenis van een negentiende-eeuwse burgerlijke familie en het ontstaan en de ontwikkeling van de karakteristieke gemeente Staphorst in een veelbewogen periode. Door de beschrijving van bezetting en verzet in de Franse tijd, ramp en onheil in de natuur, geneeskunde en sociale zorg en conflicten tussen kerk en staat gaat het ook over het leven van gewone mensen op het Overijsselse platteland.

De gemeente Staphorst was altijd bij uitstek een agrarische gemeenschap. Dat betekende echter niet dat er geen andere beroepen uitgeoefend werden. Soms als nevenberoep naast de boerderij, soms als hoofdberoep. In de serie ‘Wie een ambacht heeft geleerd…’ wordt een overzicht gegeven van alle ambachtelijke bedrijfjes, die enige betekenis gehad hebben en die bestonden tussen 1900 en 1950. In dit eerste deel worden de smeden, fietsenmakers, klokkenmakers e.d. behandeld. De uitgave is uitvoerig geïllustreerd met veelal uniek fotomateriaal.

Dit boek is het tweede deel in de serie ‘Wie een ambacht heeft geleerd …’ Deze serie behandelt de ambachtelijke bedrijfjes die de gemeente Staphorst gekend heeft in de periode van 1900 tot 1950. In dit tweede deel komen de houtbewerkers aan de orde. Het begint met de houthakkers en via boomslepers en zagerijen komen de verschillende houtverwerkende ambachten als klompenmakers, draaiers en timmerlieden aan de orde.

Dit boek is, net als het eerste deel, uitvoerig geïllustreerd.

De serie ‘Wie een ambacht heeft geleerd .. .’ behandelt de ambachtelijke bedrijfjes die in de gemeente Staphorst bestonden in de periode 1900-1950. Van de beschreven bedrijven is ook de voor- en nageschiedenis vastgelegd. Dit is het derde deel in de serie. Dit deel staat in het teken van Handel, Vervoer, Loonwerk, Schippers, Schilders en Schoenmakers. Door het vele fotomateriaal kan men een levendige indruk krijgen van de werkzaamheden zoals ze binnen de genoemde beroepsgroepen plaats hadden.

Als een oorlog voorbij is dan breekt er een tijd van rust aan. Dit geldt met name voor die mensen die er direct bij betrokken waren. Na elke oorlog wordt er nagedacht, geschreven en gediscussieerd of een strijd nu wel of niet zinvol is geweest. Wat betreft de strijd in Nederlands-Indië is over de oorlogshandelingen veel geschreven. En achteraf kunnen veel mensen daarover hun mening geven. In veel gevallen is dit pijnlijk voor de militairen die zich in die tijd en onder die omstandigheden hebben ingezet.
In onze gemeente hebben die militairen, zowel beroeps als vrijwilligers, zich na de Indische acties over het algemeen weinig geuit. De reden hiervan is niet moeilijk te doorzien omdat vrijwel elke oorlog omstreden is in onze samenleving. In onze gemeente kwam men vaak niet verder dan te zeggen: ‘hij is in Indië geweest.’ Welke spanningen, angsten, emoties en ontberingen sommigen meegemaakt hebben zal niet in alle details helder worden.
Dit boek geeft aan de lezer een indruk hoe de Staphorster militairen persoonlijk ‘Indië’ hebben ervaren.
Hopelijk heeft dit boek een betekenis voor de toenmalige Staphorster militairen en krijgt de lezer een beeld van de soldaat die in Indië is geweest.

De zuivelgeschiedenis van de gemeente Staphorst is een uniek verhaal. In het verleden kende men talloze kleine fabriekjes, waarvan vier het nog heel lang hebben uitgehouden, ook toen elders in het land vrijwel alle fabrieken werden overgenomen door de grote concerns.
Daarom is het ook bijzonder dat er uiteindelijk toch nog één zelfstandige coöperatie is overgebleven: ‘Rouveen kaasspecialiteiten’. In dit boek wordt de geschiedenis van alle fabrieken apart beschreven. Ook wordt aandacht gegeven aan de periode vóór de oprichting van de fabrieken toen de boter nog op de boerderij werd gemaakt.
Daarnaast is er speciale aandacht voor de melkbus, die in de dorpen Staphorst en Rouveen het langst in ere bleef.
Het boek is uitgegeven in samenwerking met ‘Rouveen kaasspecialiteiten’ vanwege haar honderdjarig bestaan. De uitgave is zeer uitvoerig geïllustreerd.

Dit boek geeft een beeld van het ontstaan en een weergave van de coöperatieve veevoederbereiding en toelvering in de gemeente Staphorst

In een agrarische gemeente als Staphorst is de veevoederbereiding en toelevering altijd een belangrijke sector geweest. De coöperatieve sector zoals die hierin beschreven wordt, is maar een deel van de activiteiten op dit gebied in Staphorst.
Ook de particuliere bedrijven namen in het verleden een zeer groot deel voor hun rekening. Door de steeds verdergaande sanering in de landbouw neemt ook het aantal toeleveringsbedrijven steeds verder af.

In deze rijk geïllustreerde publicatie, waar jaren van archiefonderzoek aan vooraf zijn gegaan, worden de verschillende streekdrachtsieraden uitgebreid beschreven. Generaties lang drukten de gespen, knopen, beugels en oorijzers hun stempel op de boerenbevolking. Naast de eigen gewoonten en gebruiken gaven de sieraden de inwoners een gevoel van eenheid. Tegen het einde van de vorige eeuw liep de streekdracht onder de jongeren snel terug. Met het afnemen van de klederdracht en de beleving van het sieraad verdwijnt ook langzaam de rijkdom aan kennis bij de bevolking. De laatste jaren vinden de streeksieraden met regelmaat via het veilinghuis hun weg naar de verzamelaar of worden deze opgenomen in de collectie van musea.

Werkboek heemkundig geschiedenisonderwijs voor de basisscholen in de gemeente Staphorst. (Verouderde versie.)

De kalender van 2021 is de laatste kalender die verschenen is. In 2022 is besloten te stoppen met de uitgave van een kalender.

Bent u niet vanaf de oprichting lid, maar wilt u uw verzameling ’t Olde Stapperst toch compleet maken, dan kan dat door losse nummers te kopen. Prijzen per nummer:

’t Olde Stapperst 1980 t/m 2013: € 2,00

’t Olde Stapperst 2014 t/m heden: € 4,00

’t Olde Stapperst, bevrijdingsnummers (1995, 2000, 2005, 2010, 2015, 2020): € 5,50

Deze set ansichten bestaat uit een aantal kleurenansichten.

Prijs per set € 1,60

Prijs per stuk € 0,35